Na zaterdag 2 juni blijft slechts de herinnering……..

Een paar keer in je leven kom je iemand tegen waar je echt een klik mee hebt. Zo’n klik had ik met de afgelopen zaterdag overleden Bennie Kosters.
Bennie heb ik voor het eerst ontmoet toen hij deel uitmaakte van de toenmalige Combinatie ELKO (van Elburg/Kosters). Meermaals kwam het voor dat hij rechtstreeks uit het nachtleven zo doorliep om de duiven op te wachten.
Daarna ontstond een vriendschap waar ik ontzettend veel plezier aan beleefd heb. Meerdere reizen (om over de vele bezochte voetbalwedstrijden maar niet te praten) hebben we samen ondernomen op zoek naar nog betere duiven bij o.a. Jos de Ridder in Asperen. Dingen beleefd waar wij jaren later nog over spraken. Echt geweldig!
4 jaar geleden besloot Ben om een andere weg in te slaan en het contact, na het huwelijksfeest van Annette en mij, te verbreken. Op het eind van het huwelijksfeest gaf hij mij de sleutels van de bruidsauto (hij was die dag onze chauffeur) en na dit tijd heb ik hem (op de begrafenis van Henk Kosters en een zeer kort telefoongesprek na waarin hij zei later weer contact met mij te zoeken) niet meer gezien of gesproken. Iets waar ik die 4 jaar behoorlijk last van heb gehad en de vraag van het waarom heeft Annette en mij altijd bezig gehouden. Een vraag waar wij nooit het antwoord op zullen krijgen………
Ik ben hem altijd wel blijven volgen door zaken die ik over hem hoorde en we zagen hem vorig jaar ook weer op de uitslagen van de wedvluchten staan bij P.V. De Luchtpost Ommen. Dat deed mij goed! Ben zonder de duivensport en vice versa, dat gaat niet samen! De duivensport waarin Ben en ik in 99% van de gevallen op een lijn zaten. “Goeien muj hebben, de rest mut in de tonne” was een van zijn gevleugelde uitspraken en zo is het ook! Erg jammer dat we de laatste jaren geen contact meer hadden, maar erg kwalijk heb ik het Bennie nooit genomen. Daarvoor zijn de herinneringen aan Bennie Kosters, mij te dierbaar!
Oja, de duiven van afgelopen weekend werden gelost in Rethel. Eerste duif keurig erbij (wederom de 136 verkregen van Edwin Schuiling op kop!), de rest was te laat…..